با نگاهی متفاوت به تکامل میتوان چنین نتیجه گرفت که هوشمندی انسان رویدادی بیتکرار و منحصربهفرد در کل جهان است. آیا ما در جهان تنها هستیم؟ پاسخ، بستگی به این دارد که آیا حیات هوشمند نتیجهای محتمل از انتخاب طبیعی یا اتفاقی غیرمحتمل است. طبق تعریف، رویدادهای ممکن بهطور مکرر اتفاق میافتند و رویدادهای غیرمحتمل بهندرت یا فقط یک بار رخ میدهند. تاریخ تکامل ما نشان میدهد که بسیاری از سازشپذیریهای کلیدی (نه فقط هوش بلکه پیدایش حیوانات پیچیده، سلولهای پیچیده، فتوسنتز و خود حیات) رویدادهایی منحصربهفرد و بنابراین بسیار بعید بودهاند. از این رو، تکامل ما ممکن است مانند برندهشدن در بختآزمایی باشد که احتمال آن بسیار کم است. جهان بهطور حیرتآوری وسیع است. کهکشان راه شیری بیش از ۱۰۰ میلیارد ستاره دارد و بیش از یک تریلیون کهکشان در جهانِ قابلمشاهده وجود دارند و این بخش بسیار کوچکی از جهانی است که ما میتوانیم آن را ببینیم. حتی اگر جهانهای قابلسکونت کمیاب باشند، تعداد بسیار زیادی سیاره وجود دارد و این امر نشان میدهد که شاید خارج از زمین نیز حیاتی وجود داشته باشد. پس بقیه کجا هستند؟ این همان پارادوکس فرمی است. جهان بزرگ و قدیمی است و زمان و فضای کافی برای تکامل هوشمندی در آن وجود داشته است؛ ولی هیچ مدرکی دراینباره در دست نیست. آیا بعید است که هوش بهسادگی تکامل پیدا کند؟ متاسفانه ما نمیتوانیم برای یافتن پاسخ این سؤال حیات فرازمینی را مورد مطالعه قرار دهیم. در راستای یافتن پاسخی برای این سؤال، فقط میتوانیم تاریخچهی ۴/۵ میلیارد سالهی زمین را بررسی کنیم و ببنیم که آیا تکامل روی زمین تکرار شده است یا نه. تکامل گاهی تکرار میشود، گونههای مختلف بهطور مستقل طی فرایند تکامل نتایج مشابهی به دست میآورند. پس اگر تکامل بهطور مکرر خود را تکرار میکند، تکامل ما نیز ممکن است قابل تکرار باشد و حتی این تکرار اجتنابناپذیر باشد. گرگ تاسمانی نمونههای برجستهای از تکامل همگرا وجود دارد. یک گرگ تاس,حیات هوشمند,موجودات هوشمند,انسان ...ادامه مطلب